ΤΡΕΕΕΛΟ ΠΑΡΤΥ...

ΕΤΣΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΛΗΜΝΟ!!!!!!!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!



ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ...

LOTR και UNFINISHED TALES ...

Μια ήρεμη ημέρα ήταν η σημερινή.
Τετράωρο στο σχολείο, λίγο πινγκ πονγκ σε ένα κενό μου και επιστροφή σπίτι.
Καφεδάκι, ξεκούραση και μετά μεσημεριανό. Ζυμαρικά με κόκκινη σάλτσα και μανιτάρια.
Σαν Άρχοντας.
Άρχοντας;
Στην τηλεόραση παίζει το Lord of the rings: The Fellowship of the ring, κι εγώ αυτές τις μέρες διαβάζω τις "Ατελείωτες Ιστορίες" του Τόλκιν. Θυμίζει Σιλμαρίλλιον, αλλά οι ιστορίες του είναι διάφορες και χωρίς συνέχεια. Περιγράφονται στοιχεία που δεν έχει το Σιλμαρίλλιον, αλλά ουσιαστικά είναι κάποιες διάσπαρτες ιστορίες που εκδόθηκαν μετά τον θάνατο του Τόλκιν από τον γιο του, Κρίστοφερ.
Περιφέρομαι στο Διαδίκτυο και έπεσα στα δύο παράκάτω sites.
Tolkientown και myprecious .
Το πρώτο πουλάει ότι μπορείτε να φανταστείτε από LOTR και το δεύτερο εξειδικεύεται στα δαχτυλίδια (The One Ring).
Λες να πάρω κανένα και να το παίξω Φρόντο στην τάξη;;;;


(Περιμένουμε πως και πως να γυρίσουμε Θεσσαλονίκη και τα χουμε παίξει, μήπως;)

ΑΝΤΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ...

Ετοιμαζόμαστε για να βγούμε. Θα είμαστε μεγάλη παρέα, βλέπεις είμαστε 4 Νικολάδες νεοδιόριστοι στην παρέα. Ελπίζω να μην γίνουμε κουρούμπελα και μακάρι αύριο να πάμε καμιά εκδρομή με το σχολείο...
Οι εκπαιδευτικοί περνάνε πολύ καλά εδώ στη Λήμνο. Σε επόμενο post τα ντοκουμέντα από διάφορες συγκεντρώσεις μας...
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!!! :)

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚ...

Ήταν ένα υπέροχο ΣΚ. Οι δυο φίλες της γυναίκας μου μας επισκέφθηκαν με μια εκδρομή - αστραπή.
Βέβαια, τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά. Τα κορίτσια ήρθαν με 5ωρη καθυστέρηση από Θεσσαλονίκη, αφού το καράβι άργησε να φτάσει. Η αναμονή στο λιμάνι ήταν δύσκολη (και άβολη), αλλά ευτυχώς το καράβι ξεκίνησε κατά τις 6 τα ξημερώματα. Το ταξίδι ήταν ακόμα χειρότερο (πολύς κόσμος - κυρίως Αλβανοί, αϋπνία και χάλια καθίσματα), αλλά έφτασαν περίπου στις 2 το μεσημέρι του Σαββάτου. Αφού βολέψαμε τα πράγματα σπίτι, πήγαμε για φαγητό (ως γνήσιοι κοιλιόδουλοι...)
Τα θαλασσινά - ψαρικά σ' αυτό το νησί είναι τέλεια. Φρέσκια μαριδούλα, χταποδάκι κρασάτο (άπαιχτο), καλαμαράκι που μύριζε ακόμα θάλασσα και όλα τα απαραίτητα σαλατικα - αλοιφοειδή για ένα σωστό και γνήσιο φαγοπότι (μαζί με το απαραίτητο ουζάκι).


Η μέρα συνεχίστηκε με χαλάρωμα και καφέ στο σπίτι.
Το βράδυ είχαμε δυνατό clubbing? στο νησί, στο κοσμικό club "Καραγκιόζης".
Η Κυριακή μας επιφύλασσε εκπλήξεις. Η αρχική βροχή δεν μας ενόχλησε και έτσι πήραμε τον πρωϊνό καφέ μας στην κοσμοπολίτικη "Νεφέλη" με θέα όλη την Μύρινα. Μόλις φύγαμε όμως (είχαμε σχεδιάσει μια μικρή περιήγηση στις παραλίες του νησιού), άρχισε να χιονίζει!!!Απίστευτο!!!
Έτσι γυρίσαμε σπίτι (αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες του καιρικού φαινομένου) για το απαραίτητο μεσημεριανό. Με τρεις, λοιπόν, γυναίκες στην κουζίνα, ήταν λογικό να φάω ένα τέλειο γεύμα (πατάτες, λουκάνικα, σαλάτες κλπ).
Μετά την μεσημεριανή ανάπαυση, ήρθε λοιπόν η ώρα του αποχωρισμού. Φύγαμε για το αεροδρόμιο και περιμέναμε την πτήση των κοριτσιών. Μάταια όμως. Καθυστέρηση στην πτήση από Αθήνα (λόγω τεχνικού προβλήματος) και πιθανότητα ακύρωσής της. Άγχος και πανικός μιας και τα κορίτσια δουλεύουν το πρωΐ, αλλά ευτυχώς αίσιο τέλος. Μιαμιση ώρα καθυστέρηση κι επιστροφή στην Θεσσαλονίκη μέσω Αθήνας.
Τέλος καλό - όλα καλά.
ΥΓ: Κορίτσια, σας περιμένουμε ξανά :)

ΑΠΕΡΓΙΑ?

Σήμερα ένιωσα πως είναι να κάνεις απεργία.
Όταν είχε γίνει η συνέλευση για να αποφασίσουμε ποια θα είναι η στάση μας υπερίσχυσε το ναι.
Εγώ ψήφισα υπέρ της απεργίας, γιατί ιδεολογικά δεν θα μπορούσα να είμαι απεργοσπάστης.
Έλα όμως που υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να είσαι, χωρίς πραγματικά να το θέλεις...
Πρώτα απ' όλα, υπάρχει η υποψία ότι οι απεργίες γίνονται απλώς για να γίνονται...
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο που γίνεται Πέμπτη και Παρασκευή και έτσι δημιουργείται ένα υπέροχο ΠΠΣΚ! Πολλοί πιστεύουν ότι η απεργία, αν δε είναι διαρκείας, δεν ζορίζει το κράτος, αλλά αντίθετα το ωφελεί (γλυτώνει πολλά λεφτά).
Τέλος, για εμάς τους νεοδιόριστους κυρίως (κι όχι μόνο), μείζον θέμα είναι το οικονομικό.
Θα πληρωθούμε - στην καλύτερη περίπτωση - τον Δεκέμβρη και ήδη έχουμε ξοδέψει ένα κάρο λεφτά... Οπότε και τα 100 Ευρώ που χάνουμε λόγω της απεργίας κοστίζουν.
Έτσι, συμπέρανα ότι και οι απεργοί (με όντως σοβαρά αιτήματα - παιδεία, μισθολογικά κτλ.) και οι απεργοσπάστες έχουν δίκιο...
Εγώ επέλεξα να είμαι απεργός - με απώλειες κι όχι για ξεκούραση - και είμαι καλά με την επιλογή μου.

Άλλωστε, μου το 'παν και οι μαθητές μου σήμερα στην καφετέρια...

- Κύριε, είστε σωστός που κάνετε απεργία!!!
- Μάλλον ναι ...
(αλλά όχι για τους δικούς τους προφανείς λόγους :))

ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΟΡΤΗ (με το καλημέρα...)

Ως μαθητής είχα πολλές εμπειρίες από σχολικές εορτές και χορωδίες. Ήρθε λοιπόν η στιγμή που είδα τα πράγματα και από την μεριά του καθηγητή.
Στις 27/10 λοιπόν συμμετείχα στην γιορτή της επετείου του ΟΧΙ. Όλα πήγαν τελικά καλά, παρ' όλο που οι πρόβες της χορωδίας, κατά την διάρκεια των προηγούμενων ημερών, ήταν απογοητευτικές. Ηχητικα ντοκουμέντα, slides, βίντεο στον projectorα, ποιήματα και τραγούδια από την χορωδία εφτιάξαν μια ωραία ατμόσφαιρα.
Τώρα ετοιμαζόμαστε για την επόμενη γιορτή...

ΕΔΩ ΜΥΡΙΝΑ....

Μετά από περίπου ένα μήνα αποχής, επανέρχομαι στο χιλιοταλαιπωρημένο μου blog.
Αφού πέρασε η χαρά του διορισμού, ήρθε το άγχος της μετακόμισης και της τοποθέτησης, η δυσκολία εύρεσης ενός αξιοπρεπούς σπιτιού και η δυσφορία των μαθητών που τους αλλάζουν τον παλιό καθηγητή. Ευτυχώς όλα αυτά πέρασαν και αφού ήρθε ο ΟΤΕ και μου πέρασε την τηλεφωνική γραμμή,είπα να θυμηθώ το blog μου.
Είμαι στην Λήμνο λοιπόν, στην πανέμορφη Μύρινα, καθηγητής στο ΤΕΕ. Μετά την αρχική ψυχρολουσία, ήρθε η προσαρμογή και η ηρεμία. Τα πράγματα πάνε καλύτερα απ' ότι τα περίμενα. Πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά (ήδη μου πρότειναν να τους συνοδεύσω στην 5ήμερη εκδρομή τους!) και απίστευτη παρέα με του υπόλοιπους συναδέλφους.
Ευτυχώς πάντως που είναι και η γυναίκα μου μαζί (σπίτι τσίλικο - πεντακάθαρο, ζεστό φαί και πολλή αγάπη...)


ΥΓ.: Η φωτό είναι η θέα του μπαλκονιού μου στο κάστρο της Μύρινας. Το βράδυ, που είναι φωτισμένο, μου θυμίζει κάτι από τα Κάστρα στη Θεσσαλονίκη...

ΣΤΡ(ΤΘ)...

Διαβάζω εδώ και καιρό τα post του στραβαδιού και αναπολώ και εγώ τις μέρες της στρατιωτικής μου θητείας. Βέβαια, τότε όλα μου φαίνονταν σχεδόν μαύρα (εκτός του τελευταίου 4μηνου), τώρα όμως νοσταλγώ τα άτομα και τις καταστάσεις που πέρασα.
Ιδιαίτερη μνεία σε φίλους που γίναν αδελφικοί, αλλά και σε ένα παλικάρι με καλλιτεχνική φλέβα, που με ζωγράφισε (Δοξάστε με :) !


Για να δώσω λοιπόν κουράγιο στο στραβάδι, ανεβάζω την παρακάτω φωτογραφία, για να του θυμίσω ότι στο στρατό χαίρεσαι και εκτιμάς ακόμη και τα πιο ασήμαντα πράγματα - και αυτό είναι κάποιο κέρδος.
Περιμένοντας την άδεια λοιπόν...
Μάλλον, μαζεύοντας τις υπογραφές...

ΤΙ ΒΡΗΚΑ ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΜΟΥ...

Σήμερα έπρεπε να πάω την χαλασμένη μου TV για επισκευή.
Χρειαζόταν και η απόδειξη μαζί (εγγύηση).
Έψαξα στα πιθανά σημεία - τίποτα.
Μετά από καμιά ώρα ξαναέψαξα - πάλι τίποτα.
Τότε πήρα την μεγάλη απόφαση...
"Θα βγάλω όλα τα πράγματα από τα συρτάρια!"

Η σκέψη ήταν καλή, αλλά στην πράξη δυσκολεύτηκα (δύο σακούλες άχρηστων παρατημένων εγγράφων πετάχτηκαν κακήν κακώς).

Η ουσία είναι όμως αλλού - τι βρήκα μέσα στα συρτάρια...

Βρήκα:
- Φωτογραφίες από τον καιρό του λυκείου - πενταήμερης κτλ ( ρε πως είμασταν έτσι...)
- Σημειώσεις από τη σχολή ( έκανα πολύ χάλια γράμματα)
- Αντίγραφα πτυχίων, απολυτηρίων, σεμιναρίων, φορολογικών δηλώσεων κτλ ( πολλή γραφειοκρατία στην Ελλάδα)
- Οτιδήποτε είχε σχέση με τον στρατό ( απολυτήριο, πιστοποιητικά, φωτογραφίες, εξοδόχατρα, υπηρεσιακά, φύλλα πορείας - μόνο G3 δεν βρήκα...)
- Αποκόμματα εισιτηρίων ( συναυλίες αξέχαστες - U2, Maiden, Sabbath, ελληνικές - ποδοσφαιρικοί αγώνες, θέατρα...)
- Ατζέντες παμπάλαιες
- Ένα κουτί με όλες τις φιγούρες του Καραγκιόζη


- Κουτιά προφυλακτικών ( άδεια φυσικά :) )
- Τράπουλες από αυτοκίνητα, μηχανάκια κτλ (γνωστές και ως υπερ-ατού)
- Παλιά περιοδικά και κόμικς ( ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, SPIDERMAN, ΜΠΛΕΚ, METAL HAMMER...)
- Γράμματα από παλιούς έρωτες και στίχους για τραγούδια

και πολλά άλλα που δεν είναι άξια αναφοράς...

Ρε τι πράγματα μπορεί να έχει κανείς ξεχασμένα στο συρτάρι του και να μην έχει ιδέα...
Μου ξύπνησε αναμνήσεις το συρτάρι αυτό...

Αφού το τακτοποίησα και επέβαλα τελικά την τάξη, συνειδητοποίησα ότι την απόδειξη δεν τη βρήκα!!!

Τελικά, μάλλον θα πληρώσω...

ΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ????????

Ο καιρός περνάει, το υπουργείο δεν μας έχει καλέσει να δηλώσουμε περιοχές διορισμού και προσπαθώ να σκοτώσω τον καιρό μου...
Αυτές τις μέρες αναρωτιέμαι που θα ήταν καλύτερα να πάω...
Ξηρά (βουνά κυρίως) ή θάλασσα;
Να προτιμήσω ορεινές περιοχές και ξηρά ( Γρεβενά,Ευρυτανία, Κοζάνη, Ροδόπη, Έβρος, Άρτα, Πρέβεζα κλπ) ή
να πάρω το καράβι και όπου με βγάλει (Κυκλάδες, Σποράδες, Θάσος, Χίος, Λήμνος, Σάμος, Λέσβος, Κως, Κάλυμνος, Κρήτη κλπ) ;;;;;;;;;;;;

Ελπίζω, όπου κι αν πάω, να έχει καλό τσίπουρο, καλό φαϊ και κανα-δυο Παοκτσήδες για να βλέπουμε κανένα ματς...

DYLAN 2

Ένα δείγμα μόνο...

Senor, senor, do you know where we're headin'?
Lincoln County Road or Armageddon?
Seems like I been down this way before.
Is there any truth in that, senor?

Senor, senor, do you know where she is hidin'?
How long are we gonna be ridin'?
How long must I keep my eyes glued to the door?
Will there be any comfort there, senor?

There's a wicked wind still blowin' on that upper deck,
There's an iron cross still hanging down from around her neck.
There's a marchin' band still playin' in that vacant lot
Where she held me in her arms one time and said, "Forget me not."

Senor, senor, I can see that painted wagon,
I can smell the tail of the dragon.
Can't stand the suspense anymore.
Can you tell me who to contact here, senor?

Well, the last thing I remember before I stripped and kneeled
Was that trainload of fools bogged down in a magnetic field.
A gypsy with a broken flag and a flashing ring
Said, "Son, this ain't a dream no more, it's the real thing."

Senor, senor, you know their hearts is as hard as leather.
Well, give me a minute, let me get it together.
I just gotta pick myself up off the floor.
I'm ready when you are, senor.

Senor, senor, let's disconnect these cables,
Overturn these tables.
This place don't make sense to me no more.
Can you tell me what we're waiting for, senor?

BOB DYLAN - CHRONICLES Vol.1

Αν σας αρέσουν οι αυτοβιογραφίες και είστε λάτρεις της αμερικάνικης rock - folk μουσικής (και του Dylan φυσικά), διαβάστε αυτό το βιβλίο του BOB DYLAN.


Ο τεράστιος αυτός καλλιτέχνης ( μουσικός - στιχουργός ), περιγράφει με έναν ωμό τρόπο τα πρώτα βήματα της καριέρας του. Αποδεικνύει ότι πρέπει να θυσιάσεις πολλά για να φτάσεις στην κορυφή κι ότι πρέπει να πιστεύεις στο ταλέντο και στον εαυτό σου.
Περιγραφές απίστευτων κατάστάσεων, μαγαζιών και θρύλων της αμερικάνικης μουσικής, θα σας θυμίσουν πως η Αμερική κάποτε ήταν διαφορετική και η γενιά του rock n' roll λάτρεψε αυτή την χώρα.

"Ερχόμουν από πολύ μακριά και είχα ξεκινήσει από πολύ χαμηλά. Τώρα όμως η μοίρα ετοιμαζόταν να μου φανερωθεί. Ένιωθα ότι κοιτούσε εμένα και κανέναν άλλο".

Έτσι γράφει ο Bob Dylan στη συγκλονιστική αυτοβιογραφία του με τίτλο Η ζωή μου που εμβαθύνει σε κρίσιμες φάσεις της ζωής και της σταδιοδρομίας του. Βλέπουμε λοιπόν το Γκρίνουιτς Βίλατζ με τα μάτια του Dylan, ο οποίος μας διηγείται με ειλικρίνεια πώς ένιωσε το 1961, όταν έφτασε για πρώτη φορά στο Μανχάταν. Η Νέα Υόρκη του Dylan είναι μια μαγική πόλη με χιλιάδες ευκαιρίες: ολονύχτια πάρτι μέσα σε καπνούς τσιγάρων, λογοτεχνικές αφυπνίσεις, πρόσκαιρους έρωτες και αδιάρρηκτες φιλίες. Κάθε τόσο, ο Dylan διακόπτει τις ελεγειακές παρατηρήσεις του για να παρεμβάλλει αναμνήσεις, διεισδυτικές και σκληρές. Μαζί με τις αφηγήσεις για τα ταξίδια που έκανε στη Νέα Ορλεάνη, το Γούντστοκ, τη Μινεσότα και άλλα μέρη της δύσης, το βιβλίο αυτό συνιστά την έντονα προσωπική αναπόληση μιας σπάνιας εποχής.
Η ζωή μου διά χειρός Bob Dylan είναι μια εξιστόρηση, άλλοτε αποκαλυπτική, άλλοτε ποιητική, παθιασμένη και πνευματώδης, που μας ανοίγει ένα μαγικό παράθυρο στις σκέψεις και τις επιρροές του μεγάλου αυτού δημιουργού. Εκμεταλλευόμενος τα στοιχεία που έχουν σφραγίσει τη μουσική του, το απαράμιλλο αφηγηματικό ταλέντο και την έξοχη εκφραστικότητα, ο Bob Dylan μετατρέπει την αυτοβιογραφία του σε έναν συγκινητικό στοχασμό πάνω στη ζωή, στους ανθρώπους και τους τόπους που τον βοήθησαν να εξελιχθεί ως άνθρωπος και ως μουσικός.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

My favourite song (for this week)...

Ένα τραγουδάκι που μ' αρέσει πολύ. Ειδικά τον τελευταίο καιρό το ακούω συνέχεια.
Δεν χώρισα (όπως λένε οι στίχοι), αλλά την περίοδο αυτή γίνονται κάποιες αλλαγές στη ζωή μου και πρέπει να προχωρήσω.

Το αφιερώνω σε όσους προχωρούν στην ζωή τους, κόντρα στις αλλαγές που συναντούν...

Changes

I feel unhappy
I feel so sad
I lost the best friend
That I ever had

She was my woman
I loved her so
But it’s too late now
I’ve let her go

I’m going through changes
I’m going through changes

We shared the years
We shared each day
In love together
We found a way

But soon the world
Had it’s evil way
My heart was blinded
Love went astray

I’m going through changes
I’m going through changes

It took so long
To realize
That I can still hear
Her last goodbyes

Now all my days
Are filled with tears
Wish I could go back
And change these years

I’m going through changes
I’m going through changes

Black Sabbath

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΠΕΡΑΣΑ!!!!!!!!

Δεν το πίστευα, όταν με πήρε ο 4rch1tect τηλέφωνο το πρωί!
- Πέρασες, φίλε
- Σοβαρά μιλάς?

Εγώ ήμουν στο συνεργείο, γιατί με άφησε το μηχανάκι στη μέση του δρόμου.

Επιτέλους, βγήκαν τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ και είμαι διοριστέος (πληροφορικάριος).
Οπότε, μάλλον το blog θα μεταφερθεί σε κάποιο ελληνικό νησί.

Συγχαρητήρια σ' όσους πέρασαν και ηρεμία στους αποτυχόντες.
Η ζωή συνεχίζεται (είδατε πόσοι διορίστηκαν μόνο με μικρή προυπηρεσία σε ολοήμερα και ΠΔΣ...) και δεν αξίζει τον κόπο να στεναχωριέστε...

Keep blogging

ΖΗΛΕΨΑ ΛΙΓΟ

Είδα το post του zpi με τον southpark χαρακτήρα και ζήλεψα...

Ε, να κι ο δικός μου...


Σαν φλούφλης δεν είναι???

Create your own here!!!

ΕΝ ΟΨΕΙ Δ.Ε.Θ.

Σήμερα το πρωί έπρεπε να πάω σε ένα γνωστό κατάστημα ηλεκτρικών για να τσεκάρω κάτι τιμές ψυγείων. Ξεκίνησα από Πολίχνη για να πάω μέχρι τον Φοίνικα (διαστάυρωση Αγίου Παύλου). Καθώς κατέβαινα τον περιφερειακό από Επταπύργιο προς Τούμπα, στο αντίθετο ρεύμα η ουρά από τα αυτοκίνητα ήταν ατελείωτη. Λυπήθηκα τους οδηγούς και συνέχισα την δουλειά μου. Όταν τελείωσα από το κατάστημα, επέλεξα (για να γλιτώσω την κίνηση του περιφερειακού) να επιστρέψω από το κέντρο.
Τι το ήθελα, όμως...
Μιάμιση ώρα έκανα να φτάσω σπίτι...
Βασ. Ολγας κίνηση, Τσιμισκή και Εγνατία όλοι ακινητοποιημένοι.
Έφυγα για Κάστρα. Προς στιγμή ανάσανα, αλλά σε λίγο τα ίδια. Σημειωτόν στις ανηφόρες, με τα φορτηγά να αδυνατουν να ξεκινήσουν στο βρεγμένο οδόστρωμα...

Ακούω στο Ράδιο:
Έργα ασφαλτόστρωσης σε περιφερειακο, Βούλγαρη κλπ, λόγω Δ.Ε.Θ.

Μα όλοι την Δ.Ε.Θ περιμένουν για να δουλέψουν...

ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Πήρα φόρα κι άρχισα να θυμάμαι παλιά παιδικά...


ΤΑΟ ΤΑΟ
Δον Κιχώτης
Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες ( με τον τρομερό Φιλέα Φόγκ!)





ΥΓ: Μια μέρα, όταν πήγαινα δημοτικό (4η ή 5η), ρώτησε ο δάσκαλος ποιος ήταν ο πρώτος που έκανε τον περίπλου της γης. Η σωστή απάντηση ήταν ο Μαγγελάνος και σήκωσαν πολλά παιδιά χέρι για να απαντήσουν. Ο δάσκαλος δίνει το λόγο στον Φίλιππα (παλιός συμμαθητής - έχουμε χαθεί) κι αυτός ανέμελος απαντά:
- Ο Φιλέας Φόγκ, κύριε...

ΡΕ ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ...

Σηκώθηκα νωρίς το πρωί και πήγα να πάρω εφημερίδες. Αφού γύρισα και έριξα μια πρώτη γρήγορη ματιά, άνοιξα την τηλεόραση να δω καμιά παιδική σειρά (παλιμπαιδισμός?).

Προς μεγάλη μου απογοήτευση, διαπίστωσα ξανά ότι πλην ορισμένων ελάχιστων εξαιρέσεων (Στρουμφάκια), οι παιδικές σειρές είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ. Βία, ξύλο και άσχημοι ήρωες παντού.

Έτσι, πριν ξαναγυρίσω στην ανάγνωση των εφημερίδων, θυμήθηκα δύο κινούμενα σχέδια που έβλεπα όταν ήμουν κι εγώ σπόρος. Δεν ξέρω αν τα θυμάται κανείς άλλος.
α) Νιλς Χιλγκερσον και
β) Φρου - Φρου









Το πρώτο ήταν η ιστορία ενός μικρού παιδιού με ξύλινα παπούτσια, που για κάποιον λόγο γίνεται μικροσκοπικός και με την βοήθεια μιας λευκής πάπιας ακολουθεί ένα σμήνος από χήνες και μπλέκεται σε διασκεδαστικές ιστορίες.







Το δεύτερο ήταν ένα μικρό φάντασμοξωτικάκι, που γινότανε όποτε ήθελε αόρατο κι έκανε ζημιές και σκανταλιές στο ξυλουργείο του αφεντικού του( ή πατέρα του). Απ' ότι θυμάμαι, η σειρά ήταν συνδυασμός κινουμένων σχεδίων και πραγματικών ηθοποιών.

Αχ, πόσο μου έχουν λείψει αυτά τα παιδικά... (ξανά παλιμπαιδισμός?)

ΥΓ. Θα θυμηθώ κι άλλα και θα τα θυμίσω και σε σας...

ΠΡΟΤΑΣΗ NEW...

Μετά την ήττα από την Ξάνθη, το post με τις φωτογραφίες του ΠΑΟΚ αναβάλλεται.

Έτσι (για να περάσει και η πίκρα), σκέφτηκα να σας προτείνω ένα βιβλίο, για να δικαιολογήσω και το nick μου.

Έχετε ακουστά τον Χ. Χωμενίδη;
Νέος έλληνας συγγραφέας, με επιρροές από Τομ Ρόμπινς, τεράστιο ταλέντο και έξι βιβλία στο ενεργητικό του. Ιδιαίτερο στυλ γραφής, φαντασία, τρέλα και παράξενοι χαρακτήρες - έτσι είναι τα μυθιστορήματα του Χωμενίδη.

Σας προτείνω λοιπόν το βιβλίο, με το οποίο έκανε το συγγραφικό του ντεμπούτο - Το σοφό παιδί.

Μια ιστορία απόλυτης τρέλα και καλπάζουσας φαντασίας, χωρίς περιορισμούς και διλήμματα. Η ζωή ενός παιδιού διαφορετικού από τα άλλα, μέσα σε ένα παράξενο και "σχιζοφρενικό" οικογενειακό περιβάλλον. Η ενηλικίωση ακόμα πιο απολαυστική, γεμάτη τολμηρά συγγραφικά ευρήματα και φανταστικά γεγονότα, αλλόκοτες και αναπάντεχες υπάρξεις σε απίστευτες καταστάσεις.
Η εξέλιξη της ιστορίας σε κρατάει σε εγρήγορση και η αφήγηση κάνει τα αλλοπρόσαλα γεγονότα να φαίνοντα εντελώς φυσικά.

Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου είναι σίγουρα μια απόλαυση. Σε αφήνει άναυδο η αμεσότητα και η κυνικότητα του ήρωα, λατρέυεις τις ιστορίες τρέλας και φαντασίας ("ανθρωπίδια"!!!) και χάνεσαι στις δαιδαλώδεις σκέψεις του "σοφού παιδιού".

"Η Ιστορία δεν περιμένει.
- Αποφασίστε, κύριε Μεταξά, επεμβαίνει ο πρέσβης. Θα μας ανοίξετε το δρόμο
ή θα μας αναγκάσετε να σας τσακίσουμε;
Θα υπακούσετε στον Ντούτσε, ναι ή όχι;
- Ναι, φυσικά! είπα εγώ και το θέατρο αποσβολώθηκε".

"Το ότι αυτό το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, το είπα ήδη. Το ότι ο ισόρροπος, ακριβολόγος, λεξιλογικά πλουσιότατος και επιμελημένος στην απλότητα του λόγος, η χρήση μιας ελληνικής λαλιάς που είναι ταυτόχρονα λογία και λαλουμένη (τι άθλος αυτό) και το ότι το διαρκές αυτοσχόλιο του αφηγουμένου ούτε μια στιγμή δεν διακόπτει τη ροή της αφήγησης, είναι ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο της θείας δωρεάς που φυσομανάει μεσ' σε τούτον το συγγραφέα".

Θ.Δ.Φραγκόπουλος, Μεσημβρινή

ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ...

Και επειδή σιγά σιγά αρχίζει το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής (κι εγώ έχω μια ψιλοπόρωση με το ποδόσφαιρο) είπα σ' αυτό και στο επόμενο post να ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες από κάποια φιλικά παιχνίδια του ΠΑΟΚ .


Ακολουθούν photos από το παιχνίδι ΠΑΟΚ - Ηρακλής.




ΥΓ1: Στο επόμενο post φωτογραφίες από τον αγώνα ΠΑΟΚ - ΑΕΚ.
ΥΓ2: Μάθε και στον Ροναλντίνιο μπάλα, ΣΙΚΑΜΠΑΛΑ, ΣΙΚΑΜΠΑΛΑ...

ΟΝΕΙΡΑ...

Δεν πήγα πουθενά το τριήμερο.
Έτσι προσπάθησα να ταξιδέψω αλλιώς.



Χαβάη............................


Ρίο ντε Τζανέιρο.......................

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ.....


ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες απ' το Google Earth, που είναι και της μόδας...

ΚΡΙΜΑ...

Συλληπητήρια στους συγγενείς των άτυχων επιβατών του μοιραίου αεροπλάνου της "ΗΛΙΟΣ".
Κρίμα...
Τίποτε άλλο...

ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ...

Είμαι σε απόγνωση.
Είμαι σε απόγνωση.


Αφου διάβασα το post της ka8y, είπα κι εγώ να αναφέρω τις πρόσφατες μου εμπειρίες απ' το ΑΣΕΠ και τα αποτελέσματά του.

Εδώ και ενάμιση μήνα που περιμένουμε τα αποτελέσματα έχουμε τρελαθεί τελείως.
Η αγωνία στο κατακόρυφο και δεν κουνιέται φύλλο. Για εμάς τους πληροφορικάριους δεν ακούγεται τίποτα για τα αποτελέσματα.
Έτσι μένουμε μετέωροι. Να ψάξουμε τώρα για σοβαρή δουλειά σε καμμιά εταιρεία (έχουμε προτάσεις), να περιμένουμε τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ (είμαστε στο όριο), να κυνηγήσουμε την περίπτωση των αναπληρωτών(φέτος δηλώσαμε για οπουδήποτε στην Ελλάδα - κατσικοχώρια), να ασχοληθούμε γενικά με την εκπαίδευση όπως κάναμε πέρσι (ΤΕΕ, ΟΑΕΔ, ΙΕΚ, ΠΔΣ, Ολοήμερα, ECDL κτλ) ή τελικά να γίνω μαρμαράς με τον πατέρα μου;

Εχώ τρελάθεί.
Και μαζί μου και οι γονείς μου και η γυναίκα μου.
Σηκώνεται κάθε πρωί πριν από μένα και μπαίνει στο Διαδίκτυο.
- Μπα, ούτε σήμερα...
- Μπα, ούτε σήμερα...
- Μπα, ούτε σήμερα...
- Μπα, ούτε σήμερα...

Πάει, το χάσαμε το μυαλό μας...


ΥΓ. Αν κανείς έχει καμμιά έγκυρη πληροφορία για τα αποτελέσματα (χρόνος έκδοσης),
ας με βοηθήσει παρακαλώ.
Και για όποιον θέλει να δει τι επικρατεί στις τάξεις των υποψηφίων καθηγητών, ας μπει στο forum των ΚΕΠ.
Η απόλυτη τρέλα!!!

ΟΛΑ ΚΑΛΑ...

ΟΛΑ ΚΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΟΛΑ ΚΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Ρε δες που θυμήθηκα και τον Σάκη :)
Μετά από ένα δύσκολο (χθεσινό) βράδυ, σήμερα είμαι ΚΑΛΑ.
Χαρούμενος, τρέχω απ' το πρωί με τη μηχανή και πίνω καφέδες με φίλους (μαζί με την γυναίκα μου!!!).
Αχ, τι ωραία μέρα ξημέρωσε σήμερα...
Τι να κάνουμε, "even cowgirls got the blues" , που λέει κι ο Τομ Ρόμπινς...

ΥΓ. Χθες άκουγα το "Είδα έναν άντρα να πέφτει" και σήμερα απ' το πρωί
τα "All right now" και "Sweet Home Alabama".
Ρε τι σου κάνει η μουσική...

So sad...

Tonight I'm sad.
Simply so sad.
Nothing more or less.
Goodnight.

ΠΡΟΤΑΣΗ...

Μόλις είχα τελειώσει το " Θάνατος στην Ιερατική Σχολή" της Π.Ντ. Τζαίημς. Ωραίο βιβλίο, καλογραμμένο, πολλές λεπτομέρειες, κλασικό αστυνομικό θρίλερ που είχα κερδίσει σ' έναν διαγωνισμό του CITY magazine. Πήγα να το αφήσω στην βιβλιοθήκη και να ψάξω για κανένα βιβλίο της γυναίκας μου που δεν το έχω διαβάσει. Εκεί έπεσε το βλέμμα μου σ' ένα βιβλίο που έχω διαβάσει πριν από 5 χρόνια. Το βιβλίο ήταν το " Τρυποκάρυδος" του Τομ Ρόμπινς.

Όσοι δεν έχουν διαβάσει κάποιο βιβλίο του δεν θα ξέρουν ότι πρόκειται για μια ιδιοφυϊα συγγραφική, με ένα στυλ εντελώς διαφορετικό. Τρελή πλοκή, απρόσμενα γεγονότα, χαρακτήρες που δεν συναντάς πουθενά και ένα αίσθημα αγάπης πρωτόγνωρο. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Θα σας τρελάνει! Στο τέλος ή θα αγαπήσετε τον Τομ Ρόμπινς ή θα τον θεωρήσετε μπουρδολόγο. Εγώ προσωπικά τον θεωρώ έναν από τους πρωτοποριακούς συγγραφείς του αιώνα.


"Βγάζει περισσότερο γέλιο ανά σελίδα απ' όσα χιλιόμετρα βγάζει ανά γαλόνι ένα Ντάτσουν." (CHICAGO SUN-TIMES)
Ο "Τρυποκάρυδος" είναι ένα είδος ερωτικής ιστορίας που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα πακέτο τσιγάρα Κάμελ. Αποκαλύπτει το σκοπό της σελήνης, εξηγεί τη διαφορά ανάμεσα στους κακοποιούς και τους παρανόμους, εξετάζει τη διαμάχη ανάμεσα στο δεσμευμένο σοσιαλιστή και το ρομαντικό ατομικιστή , ζωγραφίζει το πορτραίτο μιας σύγχρονης κοινωνίας με ζάπλουτους Αραβες, εξόριστους βασιλιάδες και εγκυμονούσες μαζορέτες. Τέλος, ασχολείται με τα μυστήρια των πυραμίδων.

Απ' το οπισθόφυλλο του βιβλίου

ΥΓ. Προτείνω επίσης τα
"Το άρωμα του ονείρου"
"Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν" και
"Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα".

ΑΣΕΠ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ...

Σαββατοκύριακο ήμουν στη Σίβηρη. Σε σπίτι γνωστού ζευγαριού πήγαμε 6 άτομα από Θεσσαλονίκη. Οι δύο κοπέλες είναι πτυχιούχοι νηπιαγωγοί. Είχαν δώσει ΑΣΕΠ (σαν κι εμένα τον καψερό) και ήταν επιτυχούσες, αλλά μη διοριστέες.
Για αυτόν τον λόγο σχεδόν όλες οι συζητήσεις μας κατέληγαν στο θέμα του ΑΣΕΠ, των αποτελεσμάτων και των αναπληρωτών.
Ευτυχώς που κάναμε και κανένα μπανάκι και ηρέμησε ο εγκέφαλος μας μετά από τόσες αναλύσεις (μόρια, περιοχές, ενστάσεις κλπ κλπ).

Άντε να δούμε πότε θα βγουν και τα δικά μας αποτελέσματα...

ΥΓ. Από Τετάρτη πάλι για μπάνιο θα μαι. Προς Σταυρό αυτή τη φορά...
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!

Στις 25/6/2005 ...

Μετά από καιρό είπα και γω να γράψω πως πέρασα εκείνο το υπέροχο ΣΚ του Ιουνίου.
Ξεκινήσαμε απογευματάκι Παρασκευής (δυο ζευγάρια) με το αυτοκίνητο του φίλου μου.
Χαλάρα; στο δρόμο και κατα τις 22:00 είμασταν Αθήνα. Το σπίτι στο οποίο θα φιλοξενούμασταν ήταν στην Σαρωνίδα, οπότε σε μισή ωρίτσα είμασταν εκεί. Η παρέα τέλεια (9 άτομα) και ένα σπίτι ονειρεμένο με θέα απερίγραπτη.


Το Σάββατο όλοι είμασταν πορωμένοι και μετά τον καφέ και το μεσημεριανό ξεκινήσαμε για Μαλακάσα. Γύρω στις 17.10 παρκάραμε. Τότε άρχισε το μαρτύριο. 50 λεπτά περπάτημα μέσα στη ζέστη κι όλος ο δρόμος γεμάτο αυτοκίνητα. Όταν επιτέλους φτάσαμε στο Terra Vibe , οι Westefall είχαν ήδη τελειώσει.
Ο Zakk Wylde και οι Black Label Society βγήκαν στην σκηνή και το Terra Vibe άρχισε να ζωντανεύει. Βαριά και δυνατά αμερικάνικα riff ξεσήκωναν το κοινό και ο Zakk έδειξε τις κιθαριστικές του ικανότητες. Παίξιμο πίσω από την πλάτη, σόλο 5 λεπτών με την γλώσσα και άλλα τέτοια που αρέσουν στον κόσμο. Μας τα χάλασε μόνο στο τέλος, που αφιέρωσε το live του στους στρατιώτες των HΠΑ που πολεμούν τους τρομοκράτες. Εκεί έφαγε το μπινελίκι του.
Περίπου στις 20:00 βγήκαν οι Velvet Revolver. Τρομερή εμφάνιση αρχικά ( με έναν αεικίνητο κιθαρίστα-πρώην των Suicidal Tendencies), αλλά κοιλιά στην συνέχεια. Οι λάτρεις των Guns n' Roses και του Slash απογοητετήκαν από την λεγόμενη "μεγαλύτερη hard rock μπάντα στον κόσμο". Μόνο ο Slash προσπάθησε να το σώσει με το κλασσικό καπέλο του και το χοροπηδηχτό παίξιμό του. Προσωπικά με απογοήτευσε ο τραγουδιστής τους (Weiland). Περίμενα περισσότερα από μια μπάντα που παίζει ο Slash και o Duff.Ήταν 21:35. Τα φώτα είχαν πέσει, εμείς είμασταν σαν σαρδέλες και η αδρεναλίνη στο κόκκινο.Ξαφνικά ακούγεται ο Ozzy (πριν εμφανιστεί στην σκηνή) φωνάζοντας ένα ποδοσφαιρικό σύνθημα. Ο κόσμος αφηνίασε και όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες του N.I.B. και όταν εμφανίστηκαν οι 4 ιερείς του heavy metal ο χρόνος σταμάτησε. Πάνω από 40.000 χιλιάδες κόσμου τινάξαν το Terra Vibe στον αέρα και παραληρούσαν μπροστά τους θεούς. Ο ήχος τέλειος και τα κομμάτια έπεφταν σαν κεραυνοί. After Forever, War Pigs (οι σειρήνες μας πήραν τα μυαλά), Iron Man. Όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες του Black Sabbath το κοινό ανατρίχιασε. Βαρύ κι ασήκωτο, οι 40.000 αναπτήρες μας φόβισαν και η τελετή ήταν γεγονός. Τα κομμάτια συνέχισαν να μας θυμίζουν τα νιάτα μας και τα γούστα που βγάλαμε απερίγραπτα. O Ozzy έλεγε συνέχεια " God bless yoy all" και ¨Go fuckin' crazy, Athens".
Παίξανε μιάμιση ώρα και θα το θυμόμαστε για πάντα.
Το πλήρες setlist:

Intro: (επιλογή από διάφορα τραγούδια) / N.I.B / After Forever / War Pigs / Dirty Women / Fairies Wear Boots / (Symptom Of The Universe / Sweet Leaf intro) Electric Funeral / Iron Man / Into The Void / Black Sabbath / The Wizard / (Sabbath Bloody Sabbath intro) Paranoid / Encore: (Sleeping Village intro) Children Of The Grave / Outro: Changes.

Η επιστροφή στην Σαρωνίδα τέλεια, η θέα με το μαρτίνι στο χέρι από το μπαλκόνι με φάτσα τα φώτα της Αίγινας φοβερή και οι κάλοι στα πόδια από το περπάτημα μεγάλοι.

Ι' m going through changes...

ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΟΥΤΗΞΩ....

Μετά από μια καυτή εβδομάδα και ένα κρύο Σαββατοκύριακο, που μας χάλασε τα σχέδια για μπανάκι, αύριο μάλλον φεύγω για Σάνη. Ένα τριήμερο στο camping θα είναι ότι πρέπει.
Στο συγκεκριμένο camping πηγαίνω εδώ και τρία χρόνια και την πέφτω σε τροχόσπιτο. Άλλη αίσθηση...
Στεναχωριέμαι γιατί έχασα για μια ακόμη φορά τους Dream Theater ( στράβωσε η παρέα - του χρόνου πάλι) , αλλά χαίρομαι γιατί αγόρασα καινούρια κιθάρα και ενισχυτή!!!
Έδωσα τον παλιό μου εξοπλισμό και πήρα μια φθηνή Epiphone LP II ( κοκκινοκίτρινη?) και ένα ωραίο Marsallάκι (MG15 DFX) με ενσωματωμένα εφφεδάκια.
Και τώρα παίζω σαν μικρό παιδάκι με τα "παιχνιδάκια του" !!!

ΥΓ. Άντε να βγουν και τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ, γιατί με έχουν πρήξει οι γνωστοί μου...

Α, ξέχασα να πω για τους Sabbath. Στο επόμενο post!

I'm going through changes ...

OH LORD YEAH...

Μόλις έφτασα από Αθήνα.
Όλα ήταν τέλεια.
Είδα τους Sabbath και τον Ozzy επί τω έργω...
Ήταν αλήθεια ή ονειρευόμουνα;
Ν.I.B., War Pigs, Paranoid, Black Sabbath, Iron man, Electrical Funeral, Children of the Grave,After Forever, Fairies wear Boots, Dirty women και άλλα ...
Μόλις συνέλθω θα αναφέρω ότι συνέβηκε σ αυτήν την ονειρεμένη συναυλία...


Go fuckin' crazy, Athens!
God bless you all!

Τάδε έφη Ozzy...

ΠΡΟΤΑΣΗ

Επειδή στο τρέχον τριήμερο είχα αρκετό χρόνο για διάβασμα (σχεδόν τελείωσα το "Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλλισας Λοάνα" του Ουμπέρτο Έκο), μου 'ρθε η όρεξη να ρίξω και μια ματιά σε παλιά βιβλία που έχω διαβάσει.
Σ' όποιον λοιπόν έχει όρεξη για λογοτεχνία, προτείνω ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο. Βασικά είναι μια τριλογία, Η τριλογία του κόσμου, του μεγάλου Φίλιπ Πούλμαν. Αποτελείται από τα βιβλία "Το αστέρι του βορρά", "Ο άρχοντας των δύο κόσμων" και "Το κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο".
Η ιστορία φαίνεται παιδική, αλλά η τρομερή φαντασία του συγγραφέα μας ταξιδεύει σε διαφορετικά σύμπαντα. Οι βασικοί ήρωες είναι παιδιά και η πλοκή απίστευτη. Τρομερά λογοτεχνικά ευρήματα (πχ. κάθε άνθρωπος έχει ένα προσωπικό "δαιμόνιο" - ζωο στην θέση του υποσυνείδητου), αναπάντεχα γεγονότα και μυθικά όντα θα σας συναρπάσουν.
Αν σας αρέσουν τα μυθιστορήματα φαντασίας, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα...

Η πρώτη ιστορία διαδραματίζεται σ' ένα σύμπαν παρόμοιο με το δικό μας, αλλά διαφορετικό με πολλούς τρόπους.

Η δεύτερη στο σύμπαν που ξέρουμε.

Η τρίτη θα κινηθεί ανάμεσα στα "σύμπαντα" .

Ν.Υ.

ΤΡΙΗΜΕΡΟ

Αυτή η Παρασκευή είναι ωραία. Έρχεται το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, ο καιρός είναι τέλειος και όλοι κανονίζουν για το που θα πάνε. Ακούω για Χαλκιδική, Σκόπελο, Σκιάθο, Βόλο...
Εγώ όμως πάλι εδώ... Εκτός απροόπτου δηλαδή.
Δεν πειράζει, κι εδώ καλά θα είναι. Ήρεμη πόλη, μηχανάκι και βόλτες. Ίσως πάμε και για κανένα μπανάκι στην Τούζλα (μάλλον δεν την ξέρετε)!

Υ.Γ. Κάθομαι στην τάξη και δεν έχει έρθει κανείς. Τελευταία μέρα πριν τις εξετάσεις (ωχ, πρέπει να βγάλω και θέματα...).

ΝΥΣΤΑΖΩ...

Υπό τους ήχους μιας ποντιακής λύρας, που ακούγεται στην εκπομπή του Χαρδαβέλα, προσπαθώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Νυστάζω. Άλλη μια μέρα πέρασε κι εγώ δεν έχω κάνει το πρώτο καλοκαιρινό μπανάκι, δεν έχω ξυριστεί, δεν έχω μαυρίσει και δεν έχω αδυνατίσει. Όλα φυσιολογικά λοιπόν...
Καληνύχτα.

Slow down and I sail on the river
Slow down and I walk to the hill

Αέρας και ρετσίνα...

Όσοι δεν έχουν πάει σε συναυλία του Μάλαμα δεν ξέρουν τι σημαίνει χύμα live.
Ο Μάλαμας είναι ένας πολύ καλός μουσικός και τα τραγούδια του έχουν ένα ιδιαίτερο στυλ, που εμένα δεν είναι και το αγαπημένο μου. Όμως παραδέχομαι τα live που κάνει. Όσες φορές τον έχω δει ζωντανά (ουκ ολίγες φορές), είναι μ' ένα ποτήρι ρετσίνα στο χέρι.
Αυτό δεν επηρεάζει την απόδοσή του(το αντίθετο μάλιστα) και η συναυλία παίρνει έναν παρεϊστικο χαρακτήρα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη σειρά στα τραγούδια (set) και ο κόσμος γουστάρει αυτό το "χύμα". Παντού στον χώρο της συναυλίας μπύρες και ρετσίνες και ο κόσμος να το ευχαριστιέται. Η συναυλία κράτησε 3 ώρες και κάτι, ο Μάλαμας βγήκε και δεύτερη φορά, μόνος με την κιθάρα του( είπε τραγούδια του Λοϊζου και του Άσιμου για ένα τέταρτο).
Μπράβο στον Μάλαμα.
Το μόνο άσχημο χθες ήταν το τσουχτερό αεράκι που "ξύριζε¨στην Μονή.

Υ.Γ. Για την συναυλία των Sabbath, Velvet Revolver κλπ. θα υπάρχει πλήρες "ρεπορτάζ" με αναφορά σε όλα τα happenings του Rockwave. Μαλακάσα σου 'ρχομαι!!!!!! (Σε 15 μέρες...)

Μάθημα το πρωί. συναυλία το βράδυ...

Πρωί πρωί φτάνω στη δουλειά. Ερημιά. Εγώ κι ένας άλλος καθηγητής μόνο. Αυτός πιο παλιός από μένα.
- Δεν θα ρθει κανείς σήμερα, μου λέει.
- Κι εγώ έτσι νομίζω...
- Τελευταία εβδομάδα, οπότε καταλαβαίνεις...
Όντως το κατάλαβα κι εγώ. Παρ' όλα αυτά τελικά ήρθαν δυο μαθήτριες. Είπαμε δυο τρία πραγματάκια επαναληπτικά κι έφυγα για το άλλο κτίριο.
Με το καλημέρα, μια μαθήτρια μου λέει:
- Νίκο, ήσουν χθες στον Λευκό Πύργο κι έτρωγες λουκουμάδες;
Πάλι ρόμπα έγινα...
Έχω κενό και γράφω τώρα. Το βράδυ θα πάω όμως στον Μάλαμα. Αγαπημένος της γυναίκας μου. Κι εμένα μ' αρέσει, δε λέω. Θα προτιμούσα όμως κάτι πιο σκληρό. Ωραίος όμως κι ο Σωκράτης. Ούτως ή άλλως θα πάμε και στους Black Sabbath στο Rockwave...
Ανυπομονώ...

Της αγκαλιάς η ξενιτιά
είναι η πιο μεγάλη
Βάλε στη στάχτη μου φωτιά
κι αφάνισέ με πάλι.

KAI...

We sail through endless skies,
Stars shine like eyes,
the black night sighs
The moon in silver dreams
falls down in beams,
Light of the night

Planet Caravan

Έκθεση βιβλίου (και τα συναφή)

Ωραία μέρα σήμερα στη Θεσσαλονίκη! Τέλειος καιρός, ήλιος... Είμαι σπίτι, έχω τελειώσει με τα μαθήματά μου (οι μαθητές μου βαριούνται, καθώς ο ήλιος βαράει και οι εξετάσεις έρχονται) και σκέφτομαι τι να κάνω το απογευματάκι.
Τελικά το βρήκα, θα πάω για καφεδάκι παραλία (τι πρωτότυπο!) και μετά απέναντι στην έκθεση βιβλίου!
Κάθε χρόνο κατεβαίνω με το typhoon μου στον Λευκό Πύργο και τριγυρνάω στα περίπτερα της έκθεσης. Χιλιάδες βιβλία και τίτλοι περνάνε μπροστά από τα μάτια μου και προσπαθώ να διαλέξω ποια θα αγοράσω.
Πέρσι πήρα κάτι βιβλία Φυσικής, μία συλλογή από αρχαίες τραγωδιές και κωμωδίες και ένα βιβλίο του Καζαντζάκη που δεν είχα (Όφις και κρίνο). Φέτος πιστεύω να το διασκεδάσω εξίσου...
Όσοι είναι Θεσσαλονίκη και βαριούνται, ας περάσουν απ την έκθεση βιβλίου.Σίγουρα αξίζει τον κόπο...
Υ.Γ. Θα πλακωθώ πάλι στους λουκουμάδες με μέλι και καρύδι που φτιάχνει ο τύπος στην παραλία.Σλοοουρπ, τα σάλια μου...

ΓΕΡΑΣΑ...

Ήμουν για ρετσίνα με ένα φιλικό ζευγάρι (μαζί με την γυναίκα μου φυσικά). Τα ήπιαμε, φάγαμε, σκάσαμε (ένα γεμιστό μπιφτέκι special) και μιλήσαμε γενικά για τα σχέδιά μας. Είδαμε και οι 4 φωτογραφίες από τους αρραβώνες μας και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι γέρασα...

Όχι και πολύ, αλλά ένιωσα ότι μεγάλωσα ρε παιδί μου. Συζητήσεις για σπίτια, δουλειές, πεθερικά και γάμους, όλα αυτά με παραξένεψαν. Ξαφνικά ζωντάνεψα, πλακώθηκα στις ρετσίνες και συμπεριφέρθηκα ως έφηβος...

Τώρα στο σπίτι ακούω Neil Young, Zeppelin και Dio. Θεέ μου, ευτυχώς δεν γέρασα...

Hey hey, my my
Rock n' roll can never die
There' s more to the picture
than meets the eye
Hey hey, my my

nygeion

Τελικά ήρθανε!!!

Ήρθανε οι μαθητές μου τελικά. Ήταν 5-6 και κάναμε ένα πολύ ωραίο μάθημα. Όχι, δεν ειρωνεύομαι... Λύσαμε ασκήσεις προγραμματισμού, κάναμε μια μίνι επανάληψη, μιλήσαμε για τους HIM, για τους Sabbath, για την Μάρω Λύτρα, για το Νίνο, μιλήσαμε για multimedia, δίκτυα... και κάπου εκεί χτύπησε το κουδούνι. Βρε πως περνάνε 4 ώρες μέσα σε μια τάξη!!!
Τώρα, έχοντας δει και τον Εξορκιστή στη TV, λέω να την πέσω για ύπνο...

ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...

Κάθομαι στην έδρα και περιμένω... Σαν τον Καβάφη που περίμενε τους βαρβάρους.
Εγώ περιμένω τους μαθητές μου. Πιο πριν, είχα ένα δίωρο κενό. Πήγα με 2 μαθητές μου για καφεδάκι. Μετά μια βόλτα στην πόλη και ξανά για μάθημα. Εγώ στην ώρα μου, με τα βιβλία και τον μαρκαδόρο μου, αλλά οι μαθητές άφαντοι. Κανείς. Όλοι απόντες. Και περιμένω...

Ταξίδι στην μνήμη και στην μη - μνήμη

Κι έτσι τώρα προσεύχομαι: «Ω, καλή μου βασίλισσα Λοάνα, στο όνομα του απεγνωσμένου έρωτά σου, δεν σου ζητώ να ξυπνήσεις από τον πέτρινο ύπνο τους τα χιλιόχρονα θύματά σου, αλλά μονάχα να μου ξαναφέρεις ένα πρόσωπο... Εγώ που, από την έσχατη λίμνη του αναγκαστικού ύπνου μου, είδα αυτά που είδα, σου ζητώ να με βγάλεις από δω και να μου δώσεις την υγειά μου».Μήπως όσοι γιατρεύονται από θαύμα, δεν γιατρεύονται μόνο και μόνο επειδή έδειξαν την πίστη τους στο θαύμα; Έτσι κι εγώ λαχταρώ με όλη μου την ψυχή να με γιατρέψει η βασίλισσα Λοάνα. Φορτίζω αυτή την ελπίδα με τόση ένταση ώστε, αν δεν ήμουν ήδη σε κώμα, θα μου ερχόταν αποπληξία...
Η πλοκή: Ένας έμπορος βιβλίων που πάσχει από αμνησία ξαναβρίσκει τη μνήμη του καθώς σιγά σιγά εγκαταλείπεται σ' ένα δαιμονικό στρόβιλο σπαραγμάτων από αγαπημένα μυθιστορήματα, ποιήματα, κινηματογραφικές ταινίες και κόμικς.
Η μαγεία: Μια απολαυστική ιστορία για τα τελευταία εβδομήντα χρόνια, από το Δεύτερο Παγκόσμιο έως σήμερα, σ' ένα χειμαρρώδες μυθιστόρημηα όπου η ζωή μεταμορφώνεται σε ανεξάντλητο πολύχρωμο κόμικ.
Το εικονογραφημένο αριστούργημα: Μετά το Όνομα του Ρόδου, το Μπαουντολίνο και το Νησί της προηγούμενης μέρας, η Μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα αναδεικνύεται αναμφισβήτητα ως το μυθιστόρημα των μυθιστορημάτων του Ουμπέρτο Έκο.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ατελείωτο ταξίδι μου στην μνήμη
Ίσως ξέχασα ποιος είμαι και που πάω
Η ζωή μου ένα ασήμαντο παιχνίδι
Μα εγω ξέχασα κανόνες και σε χάνω ...

N.Y.
nygeion

Βόλτα στο Super market

Η γυναίκα μου, μου δίνει το χαρτάκι με τα ψώνια. Θα μας πάρει καμμιά ωρα, σκέφτομαι...
Το super ασφυκτικά γεμάτο. Κόσμος πάνω κάτω, ζαλίζομαι. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει...
- Φεύγω, πάω λίγο στα βιβλία...
- Ελα δω, έχουμε πολλά ψώνια!
- Ξεκίνα και θα ρθω σε λίγο...
Στο stand με τα βιβλία δεν είναι κανείς. Μόνος, άνετος και ήρεμος ψάχνω για καινούριες κυκλοφορίες. Προσπερνάω τον Κώδικα Davinci και τα DanBrownίστικα και κολλάω στον αγαπημένο μου.
"Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα".
Το τσίμπησα και πήγα στη σειρά μου για κασέρια. Τελικά το βράδυ δεν θα δω ΑΥΠΝΙΕΣ...

the beginning

Αρχίσαμε λοιπόν... Η αγάπη μου για τα βιβλία και την μουσική με ώθησε εδώ. Βιβλιοφάγοι λοιπόν...

Αυτοπαρουσιάζομαι σαν nygeion και περιμένω κάτι...