Στο σχολείο έχουμε μια αξιόλογη βιβλιοθήκη.
Κάπου - κάπου, πετάγομαι και δανείζομαι βιβλία.
Επιστημονικά, παιδαγωγικά, μελέτες, φυσική και ποίηση.
Το τελευταίο που δανείστηκα ήταν μια συλλογή από ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου.
"Τίτος Πατρίκιος, Ποιήματα Ι, 1948 - 1954", από τις εκδόσεις Θεμέλιο.
Γραμμένα σε μια εποχή μακριά απο τη δική μας, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου.
Κι όμως τόσο κοντά σε μας.
Πόλλα ποιήματα είναι πολιτικά, εξορία και επανάσταση.
Άλλα αγάπης και εμπιστοσύνης.
Αξίζει να διαβάσετε αυτόν τον ποιητή.
"Causa"
Κάθε που ξημερώνει
μισώ τη μέρα
που μ' εμποδίζει
να σε σκέφτομαι
"Ποινή"
Κάθε που θέλω να τιμωρήσω τον εαυτό μου
λιγοστεύω τις φορές που σε κοιτάω.
Τίτος Πατρίκιος
ΥΓ.: Η ποίηση είναι ένας κόσμος δύσκολος, που άργησα να τον ανακαλύψω.
Αν υπομείνεις και μπεις μέσα, τότε θα σου προσφέρει υπέροχα ταξίδια.
Με λίγες μόνο λέξεις.
Your head will collapse,
if there's nothing in it,
And you'll ask yourself
Where is my mind?
Where is my mind?
Where is my mind?
3 σχόλια:
Τα βιβλία τα επιστρέφεις ή τα καβαντζώνεις ρε; :-) Ηλίθιο σχόλιο του ηλίθιου φίλου σου:-)
Τα επιστρέφω, βέβαια...
Έχουμε και ένα όνομα στο νησί :)
Δεν ανοίγει όμως απογεύματα αυτή η βιβλιοθήκη, αν είναι αυτή που φαντάζομαι, στο σχολειό. Τα ίδια και με την Καρατζά. Λείπει ένας φιλόξενος χώρος ανάγνωσης και μελέτης. Και στο χειμωνιάτικο καιρό του νησιού η μελέτη μπορεί να ευδοκιμήσει.
Δημοσίευση σχολίου