Όχι τίποτα φοβερό, 37.5, 37.8 το πολύ. Είναι σπαστικό όμως που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Νιώθεις αδύναμος, πονάνε τα κόκκαλά σου, βήχεις, είσαι με το χαρτομάντηλο στο χέρι και ζητάς συνέχεια τσάι από τη γυναίκα σου.
Στο σχολείο μας, κάθε βδομάδα αρρωσταίνει και κάποιος συνάδελφος. Με τη σειρά το πάμε. Πίστευα ότι θα τη γλιτώσω, αλλά δεν μου κατσε.
Έτσι, λοιπόν, αυτό το ΠΣΚ με βρίσκει μέσα. Και να τι κάνω για να περάσει η ώρα:
- Προσπαθώ να διαβάσω κανένα βιβλίο. Μου κάθησε το φλουρί (μαζί με έναν συνάδελφο) στην κοπή της πίτας στο σχολείο και κέρδισα ένα βιβλίο.
- Βλέπω μανιωδώς LOST (έχω μείνει πίσω, το ξέρω :)
- Πίνω τσάγια, πολλά τσάγια...
- Σήμερα θα δω ένα DVD με τον αγαπημένο μου, Ηρακλή Πουαρό
- Ακούω αθλητικά (ΕΡΑ Σπορ)
- Προσπαθώ να βοηθήσω στις δουλειές του σπιτιού...
- Σερφάρω, σερφάρω, σερφάρω, που πηγαίνω...
- Προσπαθώ να παίξω κιθαρίτσα...
3 σχόλια:
Περαστικά man. Κλασικές ιώσεις την εποχής...
Περαστικά βρε παιδί. Να προσέχεις!
Perastika,
take good care
Δημοσίευση σχολίου