Η αηδία των εκλογών...

Έφτασα χαρούμενος στο σχολείο που πήγαινα μικρός, για να ασκήσω τα εκλογικά μου δικαιώματα.
Και σιχάθηκα.

Σιχάθηκα τον κάθε άσχετο που θέλησε να γίνει δημοτικός σύμβουλος για να βολευτεί και να βολέψει όσους μπορεί, να μου χαμογελάει, να με χαιρετάει, να μου χτυπά φιλικά την πλάτη και να μου υπενθυμίζει το όνομα και το επώνυμό του.
Παντού τύποι και τύπισσες με ρούχα δεξίωσης, κονκάρδα και χαμόγελο - τατουάζ.
Έλεος.
Κάποιοι γνωστοί, που μέχρι χθες δεν μας χαιρετούσαν στο δρόμο, τώρα όλο χαριεντισμούς και φιλοφρονήσεις.

Γιατί πρέπει ο κάθε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος να γίνεται μια "πόρνη" - μόνο για την προεκλογική περίοδο - που ζητιανεύει μια ψήφο;
Που πήγε η αξιοπρέπεια;

Αυτοί που θα εκλεγούν, όταν με ξαναδούν στο δρόμο, δεν θα με χαιρετήσουν, το ξέρω από τώρα.

Τους αγνοώ, τους κοροϊδεύω και τους αποφεύγω.