Οι μετατιθέμενοι συνάδελφοι σιγά σιγά αναχωρούν για τα νέα τους σχολεία.
Ευτυχώς δεν είχαμε ακρότητες (λυγμούς), αλλά οι αγκαλιές και τα φιλιά ήταν ζεστά.
Το κλίμα ήταν χαλαρό και χαιρετιόμασταν σαν να ξέρουμε ότι σε λίγες μέρες να ξαναβρεθούμε.
Με κάποια από τα παιδιά είμαστε πραγματικοί φίλοι. Ζήσαμε μαζί δύο ολόκληρα χρόνια από τη ζωή μας. Μοιάζουν με τις φιλίες από τον στρατό. Δεν είμασταν (θέλω να πιστεύω) απλώς συνάδελφοι.
Το ξέρω, με κάποιους ίσως να μην ξαναβρεθώ ποτέ. Με κάποιους θα τα λέμε πιο συχνά.
Όλους όμως τους έχω στην καρδιά μου.
ΥΓ.: Να' στε πάντα καλά παιδιά και να μην ξεχάσετε ποτέ τα χρόνια που περάσαμε στο νησί...
2 σχόλια:
Καλό ταξίδι σε όλους όσους φύγανε, καλή επιστροφή σε σας Νικόλα!Δυστυχώς για σένα εμένα θα με βλέπεις συχνά;-)
Εσείς φύγατε, εμείς πάμε... Όλα κύκλος είναι.
άν είμαι στο ΕΠΑΛ θα σου λέω νέα απο τους μαθητές σου...
Δημοσίευση σχολίου