Πρόβα μουσική, από heavy συγκρότημα.
Μέλη της μπάντας είναι κάποιοι μαθητές μου.
1η Λυκείου, μπόμπιρες δηλαδή, αλλά με πάθος για τη μουσική.
Όλη τη μέρα με mp3 στα αυτιά και αυτοματοποιημένες κινήσεις σαν να παίζουν με φανταστική κιθάρα ή ντραμς.
Δεν είναι ακόμα έτοιμοι μουσικοί, αλλά έχουν μεράκι να γίνουν.
Η heavy metal είναι δύσκολη μουσική και τα παιδιά ίσως νιώθουν μια άρνηση από τους συνομίλικούς τους. Έτσι για μένα ήταν μια ευκαιρία να τους δείξω ότι αν κάτι τους αρέσει, πρέπει να το κυνηγήσουνε.
Θυμήθηκα τη δική μου εφηβεία. Ήρθα έτσι στη θέση τους.
Μια επικρότηση από έναν καθηγητή τους, νομίζω ότι θα τους κάνει να νιώσουν ότι αυτό που κάνουν αξίζει τον κόπο.
3 σχόλια:
Είναι δύσκολος ο μοναχικός δρόμος του καλλιτέχνη να τους πεις, αλλά κάποιος ή κάποιοι πρέπει να τον διαβούν:-)!
Έβαλα ένα διαγώνισμα και κάπου υπηρχε μέσες άκρες η ερώτηση "γιατι επικράτησαν τα gui".
Απάντηση (που πολύ την χάρηκα): "Μπορούμε να έχουμε ανοιχτές πολλές εφαρμογές ταυτόχρονα. Να κατεβάζουμε απο το Limewire και να ακούμε μουσική Iron Maiden". Απο τότε το συμπάθησα το (κατα τα αλλα αχώνευτο) παιδάκι.
@trikale, πάντα κοντά στα παιδιά :)
@ka8y, πολλές φορές σκέφτομαι ότι δεν έχουν περάσει χρόνια από τότε που ήμουν μαθητής κι έτσι βλέπω τα παιδιά (τα άτακτα, τα κακομαθημένα...) με παραπάνω συμπάθεια. Βλέπεις δεν ήμουν και ο πιο ήσυχος μαθητής...
@simadoura, αληθεύει ότι θα πιάσεις έγχορδο στα χέρια σου; Μπουζούκι; Κι εσύ ξεπουλήθηκες; Εσύ, ο άνθρωπος-ρυθμός; :)
Δημοσίευση σχολίου