Κυριακή, Ιουνίου 04, 2006

Για όσους βαρέθηκαν να ακούν για Da Vinci Code...

Σας άρεσε "ο Κώδικας Da Vinci";
Σας φάνηκε, όμως, πολύ απλό στη διήγησή του;
Σας συνεπήρε με τις συνομωσίες της ιστορίας;
Θέλετε να διαβάσετε ένα πολύ σημαντικό μυθιστόρημα;


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ "ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΚΩ", του Ουμπέρτο Έκο...

Ένα βιβλίο που περιέχει όλες τις θεωρίες συνομωσίας για την διακυβέρνηση του κόσμου στους αιώνες, πληροφορίες για τάγματα, αδελφότητες, θρησκείες, ερμητική γνώση...

Αλλά πάνω απ' όλα, τους δίνει την πραγματική τους διάσταση...

Η ανθρώπινη φύση αρέσκεται στο να πιστεύει πάντα ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως δείχνουν. Κάτι πρέπει να κρύβεται από πίσω. Η συνομωσία είναι στο αίμα μας. Κι ας είναι ψέμα...

"Εξελίσσεται από την αρχή της δεκαετίας του εβδομήντα ώς το 1984 ανάμεσα σ' έναν εκδοτικό οίκο του Μιλάνου και σ' ένα μουσείο των Παρισίων όπου εκτίθεται το Εκκρεμές του Φουκώ, ενώ μεσολαβεί μια αμελητέα παρένθεση μερικών χρόνων στη Βραζιλία. Εξελίσσεται μεταξύ 1344 και 2000 μέσα από το σχέδιο των Ναϊτών και των Ροδόσταυρων για την κατάκτηση του κόσμου. Εξελίσσεται μεταξύ 1943 και 1945 σ' ένα χωριουδάκι μεταξύ Λανγκ και Μομφεράτου. Εξελίσσεται από το 2ο μ.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας μέσω της ιστορίας της ερμητικής γνώσης. Εξελίσσεται στη διάρκεια της νύχτας της 23ης Ιουνίου 1984 στο 'Ιδρυμα Τεχνών και Επιτηδευμάτων των Παρισίων, αρχικά στη βάση του περισκοπίου και έπειτα στη σκοπιά του αγάλματος της Ελευθερίας. Εξελίσσεται τη νύχτα μεταξύ 26ης και 27ης Ιουνίου του ίδιου έτους στο παλιό εξοχικό σπίτι του Τζιάκοπο Μπέλμπο, του πρωταγωνιστή, ο οποίος το κληρονόμησε από το θείο του τον Κάρλο, ενώ ο Πιμ, ο πρωταγωνιστής, διηγείται τα γεγονότα με τη χρονολογική σειρά που αναφέραμε."

Απ' το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

ΥΓ.: Το διαβάζω για δεύτερη φορά, με κουράζει, με κάνει να σκέφτομαι, να γυρνάω πίσω σε προηγούμενες σελίδες... Είναι μια γνήσια πνευματική άσκηση, όπως πρέπει να είναι κάθε βιβλίο...

1 σχόλιο:

Stormrider είπε...

μέσα στα 3 καλύτερα βιβλία μου. το έχω διαβάσει 2 φορές, είναι ένα απίστευτο ταξίδι στην απόκρυψη γνώση αλλά στο τέλος μία προσγείωση στις πραγματικές της διαστάσεις. ιδιοφυές, πολυεπίπεδο και μεγαλειώδες.
θεωρώ απίστευτα άδικο το χαρακτηρισμό "ο Κώδικας Ντα Βίντσι του διανοούμενου" (wikipedia), μια και δεν έχει καμμία σχέση με το έργο του Μπράουν, ούτε πρέπει να αναφερόμαστε σε αυτό με σημείο αναφοράς τον "Κώδικα".