Η έλευση του καλοκαιριού σε συνάρτηση με τη μακράς διαρκείας καλοκαιρινή άδεια, με οδήγησε στη λύση της βιβλιοφαγίας.
Έτσι, εδώ και καιρό διαβάζω αρκετά, αφού όλοι οι γνωστοί μου δουλέυουν (και η γυναίκα μου) και δεν ξέρω τι να κάνω (τις μέρες που δεν τρέχω για το σπίτι).
Τελείωσε και το Euro...
Πρόσφατα, η γυναίκα μου κέρδισε σε έναν διαγωνισμό ενός site το βιβλίο του Corman McCarthy, No Country for Old Men.
Ναι, αυτό που έγινε ταινία από τους αδελφούς Κοέν και πήρε Oscar (με ελληνικό τίτλο "Καμιά πατρίδα γα τους μελλοθάνατους").
Το βιβλίο ήταν ξενόγλωσσο. Δεν μπορώ να πω ότι διάβαζα πολλά ξενόγλωσσα, αλλά αυτό μου κίνησε την περιέργεια να το διαβάσω.
Και με συνεπήρε.
Με συνεπήρε η γλώσσα, οι ήχοι της αμερικάνικης τοπικής διαλέκτου που μιλούν οι ήρωες, με την παράξενη σύνταξη και τις παράξενες λέξεις, η κυνικότητα των ηρώων, η απλότητα των διαλόγων...
Να φανταστείτε ότι και η γυναίκα μου που το διάβασε, το διάβαζε δυνατά για να ακούει αυτές τις λέξεις...
Μετά από αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα, το 'ριξα στα ξενόγλωσσα...
Έτσι, κατέβηκα μια μέρα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της πόλης, με έφεση και στα ξενόγλωσσα βιβλία, και έφυγα με γεμάτες σακούλες.
Τι αγόρασα; Μα φυσικά, κλασσική αγγλική λογοτεχνία, ξεκινώντας με Agatha Christie.
Όντας λάτρης του κινηματογραφικού και τηλεοπτικού Poirot και της αγαπημένης Miss Marple, το μάτι μου έπεσε σε μια σειρά σκληρόδετων βιβλίων της, η οποία βρισκόταν σε περίοπτη θέση στο κατάστημα μαζί με βιβλία του Sir Arthur Conan Doyle.
Αγόρασα τα παρακάτω:
The secret of Chimney's
At Bertram's Hotel
Murder in the Mews
4.50 from Paddington
Έχω διαβάσει μέχρι τώρα τα τρία πρώτα και είμαι στο τέταρτο.
Το συναίσθημα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης είναι απλά υπέροχο. Δεν στέκομαι τόσο στο περιεχόμενο και την πλοκή των ιστοριών (άλλωστε είναι γνωστό το πόσο πολύ σε κρατάει καθηλωμένο η διήγηση της Christie), αλλά στη γλώσσα και στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται μέσα στο μυαλό μου.
Κλασσική Βρετανία, Λονδίνο, αγγλικές συνήθειες, τσάι, Scotland Yard, αριστοκράτες, επαύλεις, αγγλική ύπαιθρος, βροχή...
Διαβάζοντας, βρίσκεσαι αλλού.
Δεν είχα ιδέα πόσο βοηθάει να διαβάζεις κάτι στην γλώσσα που γράφτηκε. Μεγάλη διαφορά.
Έτσι, προτείνω ανεπιφύλακτα, σε όποιον θέλει να ξεσκουριάσει τα αγγλικά του, να δοκιμάσει κάποιο παρόμοιο βιβλίο...
ΥΓ.: Να μας ζήσουν ο Νίκος και η Μαντώ, δυο φίλοι που χθες το πήραν απόφαση και ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου. Ήμασταν κι εμείς εκεί...
Παιδια, να' στε πάντα ευτυχισμένοι...
